Problemy związane z leczeniem stacjonarnym

Przyjęcie do szpitala może być trudną sytuacją dla całej rodziny. Nawet kiedy chore dzieci i ich rodzice dobrowolnie wyrażają zgodę na hospita­lizację, świadomość, że będzie odbywać się w szpitalu psychiatrycznym, na oddziale, gdzie przebywają pacjenci z różnymi schorzeniami, może bu­dzić niepokój.

na czym polega leczenie

Anoreksja i bulimia psychiczna są chorobami, które muszą być leczone przez specjalistów. To, że pojawiają się najczęściej w okre­sie dorastania nie oznacza, iż znikną, kiedy dziecko stanie się dorosłe.

Jak zrozumieć chorujące dziecko

Opisane powyżej poczucie żalu i krzywdy u chorującego dziecka nie jest nieuzasadnione - trudno bowiem rodzicom zrozumieć chorobę, o któ­rej myślą, że pojawia się niejako „na własne życzenie" i nie jest związana z żadnymi zaburzeniami gastrycznymi, które uniemożliwiają spożywanie pewnych produktów lub zatrzymanie ich w żołądku.

Poczucie winy

Zazwyczaj dzieci z zaburzeniami odżywiania się mają poczucie winy w sto­sunku do rodziców, które może się nasilić po postawieniu diagnozy le­karskiej. Jest ono głównie związane z lękiem, zmartwieniem i cierpieniem dostrzeganymi w zachowaniach matki i ojca.

Zaprzeczanie chorobie

Opisane powyżej reakcje występują zarówno u rodziców, jak i u dzieci przejawiających problem z jedzeniem. U osób chorujących na anoreksję dominującą reakcją po usłyszeniu diagnozy jest zaprzeczenie, którego me­chanizm już wcześniej został opisany.

Złość

Reakcja złości jest obok lęku, poczucia winy i bezradności również ty­pową, bardzo często spotykaną reakcją w przypadku choroby dziecka. Nawet w sytuacji kiedy dziecko się przeziębi i ma katar lub kaszel, rodzice złoszczą się: „mówiłam, żebyś wkładał czapkę!"

Lęk i poczucie bezradności

Kolejną reakcją rodziców po potwierdzeniu diagnozy anoreksji i bulimii może być rozpacz i przerażenie. Rodzice stawiają sobie i specjalistom Pytania: „co teraz będzie?", „jakie są konsekwencje tej choroby?", „czy córka z tego wyjdzie?".

Czy mówić innym osobom o problemie?

Joanna choruje na anoreksję od trzech lat, a od półtora roku jest leczona ambulatoryjnie. Kiedy ograniczyła jedzenie i wyraźnie schudła, matka zaczęła ją namawiać, żeby więcej jadła - to nie odniosło żadnego skutku, więc powiedziała mężowi, że boi się o córkę i podejrze­wa, że Joasia może mieć anoreksję.

Jak rozmawiać o problemie z dzieckiem

Wielu rodziców obawia się szczerej rozmowy z dziećmi na temat jakiego­kolwiek problemu, którego tylko się domyślają lub wiedzą o nim od kogoś innego.

Co powinni zrobić rodzice, kiedy podejrzewają anoreksję lub bulimię u córki

Anoreksja i bulimia psychiczna to choroby, które rozwijają się powo­li i często zdarza się, że pierwsze sygnały świadczące o pojawieniu się u dziecka zaburzeń odżywiania uchodzą uwagi rodziców.

Trauma

W ostatnich latach wraz z otwartym postawieniem problematyki molesto­wania seksualnego pojawiły się pytania, czy i w jakim stopniu doświadcze­nia z nim związane łączą się z anoreksją i bulimią psychiczną.

Rodzina

Rozwój dziecka rozpatruje się zawsze na tle rodziny, bada się, czy w jej funkcjo­nowaniu nie ma czegoś, co można łączyć z zachorowaniem. Warto podkreślić, Ze nie chodzi tutaj o to, by dowodzić, iż postępowanie najbliższych jest przy­czyną anoreksji lub bulimii, gdyż wiadomo, że wiele czynników doprowadza do zapadnięcia na te choroby.

Dążenie do doskonałości

Dla większość pacjentów z anoreksją i bulimią charakterystyczne jest dążenie do doskonałości. Rodzice, opisując wcześniejszy rozwój dziecka, wskazują, że od dzieciństwa cechowała je wytrwałość, pragnienie, aby wszystko zrobić jak najlepiej, innymi słowy skłonność do perfekcjonizmu.

Nadwaga w dzieciństwie

Warto wiedzieć, że istnieją zewnętrzne okoliczności, które sprzyjają zani­żonej samoocenie. Do tych czynników na pewno należy nadwaga w okre­sie dzieciństwa. Dzieci otyłe spotykają się zazwyczaj z prześmiewczymi uwagami swoich rówieśników, niewybrednymi przezwiskami.

Niskie poczucie własnej wartości

Wiele badań pokazuje, że niskie poczucie własnej wartości i niska samo­ocena nasilają krytyczne widzenie siebie, niedostrzeganie atutów, pomniej­szanie, a nawet lekceważenie swoich osiągnięć i umiejętności.

Proces dojrzewania

Największe nasilenie zachorowań na zaburzenia odżywiania przypada na okres dojrzewania. W przypadku anoreksji jest to 15-17 lat, natomiast bu­limia występuje nieco później w wieku 18-20 lat. Stąd uważa się, że cho­roby te są związane z problemami, jakie w tym czasie przeżywają młodzi ludzie, szczególnie dziewczęta

Odchudzanie i diety

Warto zwrócić uwagę także na to, jak bardzo od kilku dekad zmieniło się postrzeganie odżywiania. Pojawiło się pojęcie zdrowej i niezdrowej żywno­ści.

Czy tylko moda?

Niektórzy rodzice, zastanawiając się nad przyczynami zachorowania swo­jego dziecka, upatrują w modzie główny powód jego problemów. W me­diach bowiem występują bardzo szczupłe, a nawet chude modelki, a w cza­sopismach obok zdjęć z modą znajdują się porady, jak osiągnąć i utrzymać bardzo szczupłą sylwetkę.

Dlaczego jedzenie staje się wrogiem ?

Od wielu lat badacze i klinicyści poszukują odpowiedzi na to pyta­nie. Analizują rozwój osobowości pacjentów, ich biografię, kulturę. W jakiej żyją, parametry biologicznego funkcjonowania.