poniedziałek, 29 listopada 2010

Złość

Reakcja złości jest obok lęku, poczucia winy i bezradności również ty­pową, bardzo często spotykaną reakcją w przypadku choroby dziecka. Nawet w sytuacji kiedy dziecko się przeziębi i ma katar lub kaszel, rodzice złoszczą się: „mówiłam, żebyś wkładał czapkę!"
 „znowu narobisz sobie zaległości w szkole!", „już mam dość tych chorób!" itp. Złość na córkę o to, że ma problemy z jedzeniem, może nasilić się, kiedy specjalista po­stawi diagnozę anoreksji lub bulimii. Spotykałyśmy się z rodzicami, którzy w niekontrolowany sposób wyładowywali swoją złość poprzez agresywne zachowania wobec dziecka - zmuszanie siłą do jedzenia, krzyki, preten­sje, groźby, stosowanie szantażu i przykre słowa, jak: „wyglądasz jak koś­ciotrup", „idź, nakarm szczury". Oczywiste jest to, że takie zachowania mogą tylko przynieść same szkody i radykalnie pogorszyć relacje dziecka z rodzicami. Wyrazem złości może być również odmowa uczestniczenia w leczeniu. Zamiast sugerowanej terapii rodzin, rodzice szukają psycho­terapeuty, który przeprowadziłby terapię indywidualną córki, gdyż, jak mówią: „to ona ma problem, nie my"; „skoro doprowadziła się sama do takiego stanu, to też sama musi z tego wyjść"; „my już próbowaliśmy ją przekonać, żeby zmieniła swoje zachowanie, ale to nic nie dało, może komuś innemu się uda". Te przykładowe wypowiedzi rodziców świadczą m.in. o tym, że terapia może być przez nich rozumiana jako kara za złe zachowanie. Złoszcząc się na chorujące dziecko, odsuwają się od niego odmawiają udziału w jego leczeniu, tak jakby chcieli powiedzieć: „to twoja wina, więc ty poniesiesz konsekwencje; my nic złego nie zrobiliśmy, więc nie musimy podejmować terapii". Takie zachowania zazwyczaj nasi­lają niechęć dziecka do podjęcia leczenia. Rodzice swoją złość mogą kie­rować również do siefc>'e wzajemnie lub innych osób, w tym specjalistów, którzy próbują im pomóc. Można zrozumieć złość jako typową reakcję na stres, jakim jest choroba, ale bardzo ważny jest sposób jej wyraża­nia. Samo rozpoznanie w sobie tej emocji i poinformowanie innych osób o swoich przeżyciach („jestem zła, że tak się stało", „złości mnie to, że żadne moje działania nie przynoszą efektu", „jestem niezadowolony z tej konsultacji, bo spodziewałem się czegoś innego") może pomóc rozłado­wać złość i napięcie emocjonalne nie przynosząc nikomu szkody.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz