poniedziałek, 29 listopada 2010

Zaprzeczanie chorobie

Opisane powyżej reakcje występują zarówno u rodziców, jak i u dzieci przejawiających problem z jedzeniem. U osób chorujących na anoreksję dominującą reakcją po usłyszeniu diagnozy jest zaprzeczenie, którego me­chanizm już wcześniej został opisany.
Zaprzeczanie pojawia się nie z prze­kory czy buntu, ale głosie z tego powodu, że brak poczucia choroby jest jednym z jej objawów (objaw ten nie jest uwzględniony w medycznych skalach diagnostycznych, ale z obserwacji klinicznej i pracy terapeutycz­nej z pacjentkami anofektycznymi i bulimicznymi wynika, że występuje on powszechnie w początkowej fazie choroby). Innym powodem zaprze­czania jest kolejny objaw choroby: silny lęk przed przytyciem, występu­jący łącznie z zaburzeniami postrzegania własnego ciała (przekonanie o swojej otyłości pomimo niedowagi). Niechęć chorych przed uznaniem diagnozy medycznej i podjęciem leczenia wynika z ogromnego lęku, że specjaliści będą zmuszali czy przekonywali ich do zwiększenia wagi ciała. Jedna z naszych pacjentek, która w okresie kilku miesięcy straciła na wa­dze ponad 10 kg powiedziała w czasie pierwszego spotkania z psycho­logiem: „nie mam anoreksji, mam tylko niewielki problem z jedzeniem"; po dwóch spotkaniach terapeutycznych stwierdziła, że ma „problem na literę a", a po kilku następnych uznała: „jestem chora na anoreksję, ale nie chcę tego przyjąć do wiadomości, bo w przeciwnym razie musiałabym coś z tym zrobić, czyli przytyć, a na to nie mogę sobie pozwolić". Zaprzeczanie rzadziej jest spotykane u osób z rozpoznaniem bulimii, być może dlatego, że zgłaszają się one do specjalistów zwykle bardzo późno, kiedy objawy już są mocno nasilone i utrwalone, a tym samym stają się ogromnie uciążliwe i coraz bardziej przeszkadzają w kontaktach społecz­nych czy realizacji celów. Osoba cierpiąca na bulimię wtedy zazwyczaj zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo objawy choroby utrudniają jej życie, więc słysząc diagnozę bulimii nie będzie raczej jej zaprzeczała. Przyję­cie diagnozy jednak nie oznacza zaangażowania się w leczenie. Zarówno osoby chorujące na anoreksję, jak i bulimię, mogą zareagować odmową na propozycję podjęcia leczenia albo wykazywać zachowania świadczą­ce o pozornej zgodzie - przychodzą na wyznaczone spotkania, ale nie podejmują współpracy i nie starają się zmienić swojego zachowania tak, by zmniejszyć czy zniwelować niektóre objawy. Taka postawa oznacza, że chora osoba ma dużą trudność w uświadomieniu sobie tego, że jest naprawę chora.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz