Przyjęcie do szpitala może być trudną sytuacją dla całej rodziny. Nawet kiedy chore dzieci i ich rodzice dobrowolnie wyrażają zgodę na hospitalizację, świadomość, że będzie odbywać się w szpitalu psychiatrycznym, na oddziale, gdzie przebywają pacjenci z różnymi schorzeniami, może budzić niepokój.
poniedziałek, 29 listopada 2010
na czym polega leczenie
Anoreksja i bulimia psychiczna są chorobami, które muszą być leczone przez specjalistów. To, że pojawiają się najczęściej w okresie dorastania nie oznacza, iż znikną, kiedy dziecko stanie się dorosłe.
Jak zrozumieć chorujące dziecko
Opisane powyżej poczucie żalu i krzywdy u chorującego dziecka nie jest nieuzasadnione - trudno bowiem rodzicom zrozumieć chorobę, o której myślą, że pojawia się niejako „na własne życzenie" i nie jest związana z żadnymi zaburzeniami gastrycznymi, które uniemożliwiają spożywanie pewnych produktów lub zatrzymanie ich w żołądku.
Poczucie winy
Zazwyczaj dzieci z zaburzeniami odżywiania się mają poczucie winy w stosunku do rodziców, które może się nasilić po postawieniu diagnozy lekarskiej. Jest ono głównie związane z lękiem, zmartwieniem i cierpieniem dostrzeganymi w zachowaniach matki i ojca.
Zaprzeczanie chorobie
Opisane powyżej reakcje występują zarówno u rodziców, jak i u dzieci przejawiających problem z jedzeniem. U osób chorujących na anoreksję dominującą reakcją po usłyszeniu diagnozy jest zaprzeczenie, którego mechanizm już wcześniej został opisany.
Złość
Reakcja złości jest obok lęku, poczucia winy i bezradności również typową, bardzo często spotykaną reakcją w przypadku choroby dziecka. Nawet w sytuacji kiedy dziecko się przeziębi i ma katar lub kaszel, rodzice złoszczą się: „mówiłam, żebyś wkładał czapkę!"
Lęk i poczucie bezradności
Kolejną reakcją rodziców po potwierdzeniu diagnozy anoreksji i bulimii może być rozpacz i przerażenie. Rodzice stawiają sobie i specjalistom Pytania: „co teraz będzie?", „jakie są konsekwencje tej choroby?", „czy córka z tego wyjdzie?".
Subskrybuj:
Posty (Atom)